Werklui

Werklui

Eigenlijk is dit maar een onlogisch woord omdat als je lui bent niet aan het werk bent en viceversa. Maar het is natuurlijk afgeleid van het woord werklieden. Kijk, dat klopt al beter, maar voor mij hadden er nog twee letters aan toegevoegd mogen worden zodat het werkliederen zou zijn.

Hierdoor zou het werk een vrolijke noot krijgen en je zou werk meteen aan zingen koppelen en blij de dag starten.

Werk wordt door veel mensen als noodzakelijk kwaad gezien omdat je nu eenmaal geld nodig hebt om te wonen en te eten. Het liefst zijn we bij tijd en wijlen een beetje lui, maar nietsdoen is dodelijk saai en vermoeiend. Daarom zoeken we op zeker moment toch weer een zinvolle bezigheid. 

De drang naar activiteit zit nu eenmaal in ieder mens verborgen.

Belangrijk is wel dat het werk helemaal bij je past, zodat je er met plezier heengaat en aan het einde van de dag voldaan naar huis terugkeert.

Een flink aantal jaren geleden werd het een hype dat iedereen zo hoog mogelijk opgeleid moest worden, want daarmee was je inkomsten gezekerd en dat was dan weer goed voor de maatschappij. Met meer inkomsten wordt er immers meer gekocht.

Massaal werden er ICT-bedrijven uit de grond gestampt en het overgrote deel van de werkende massa zit sindsdien hele dagen achter een computer.

Op zich is daar niets mis mee, maar tegelijkertijd komen we er nu erachter dat er steeds minder vakmensen zijn, zoals; bouwvakkers, wegenbouwers, schoonmakers, boeren, automonteurs, boomkwekers, schoenmakers, koks, hoveniers, postbodes, obers en ga zo nog maar even door. Kortom mensen die met hun handen werken. En al die mensen zijn oh zo belangrijk! Wat moeten we bijvoorbeeld zonder stratenmakers? Moeten we met onze dure bolides over zandpaden gaan rijden, moeten we zelf ons brood gaan bakken en  groenten telen? Wie bouwt er bruggen en waterkeringen? Wie maakt kleding en wie zorgt er voor de dieren?

Daarom zou het zo mooi zijn als je op de middelbare school een creatief ontwikkelingsproces mag doorlopen, waardoor je helemaal jezelf kunt zijn. Dat er geen worst van rijkdom voor je neus gehouden wordt, maar dat jouw opvoeders zich zouden verwonderen over wat er in jou al aanwezig is en dat geleerd wordt dat geluk het allerbelangrijkst in het leven is. Hoe fantastisch zou het zijn dat je later zingend naar je werk kunt gaan als slager, kunstenaar, timmerman of tuinman en dat je waanzinnig trots op jezelf bent dat je bij de werklied(er)en hoort.

Nóg fijner zou het zijn als iedereen gelijkelijk beloond zou worden voor het werk, omdat alle mensen en alle beroepen éven belangrijk zijn. Nog even geduld, ooit zal het gaan gebeuren dat er niet meer opgekeken wordt naar advocaten of artsen en neergekeken wordt op 'werklui'.