Schaduw

Als het eerste lentezonnetje weer schijnt, wil je het liefst even met je gezicht schuin naar boven, genieten van haar zachte stralen. Ook al ben je geen rasechte zonaanbidder, je zoekt altijd eerder de zon op dan de duisternis. Misschien is dat omdat je intuïtief weet dat het zonlicht jou lentekriebels, werkkriebels, gelukkriebels of liefdeskriebels geeft.

Door de zonnestralen wordt ook jouw schaduw beter zichtbaar. De schaduw staat altijd aan je zijde. Zie hem maar als een Siamese tweeling of een onlosmakelijke vriend die voor eeuwig aan jou zit vastgegroeid.

Als kleine uk zie je voor het eerst dat je schaduw achter je aanloopt en al snel vind je dat helemaal normaal en hoort je schaduw er gewoon bij. Dat blijkt met de schaduwkant van je persoonlijkheid toch ietsje anders te gaan.

Er wordt je al jong geleerd dat jij je zonnige kant gerust kunt laten zien en je schaduwzijde beter kunt verbergen. Dus als je blij bent, wordt daar op een fijne manier op gereageerd door je omgeving, maar als je boos bent, wordt met een luide stem: ‘STOP’ geroepen. Hierdoor leer je het af om je boosheid te uiten. Het krijgt een veilig plaatsje een kilometer onder de grond.

Waarom accepteren we onze schaduwzijde eigenlijk niet? Waarom moeten we altijd lief, vriendelijk of collegiaal zijn? Waarom mag woede, gemeenheid of egoïsme er niet gewoon zijn?

We zien voortdurend allerlei ‘negatieve’ eigenschappen in andere mensen en we zijn er steengoed in om daar iets van te vinden, maar eigenlijk weten we diep in ons hart dondersgoed dat we zelf évenveel ‘negatieve’ eigenschappen hebben. Als we ze niet zouden herkennen in onszelf zouden ze immers bij de anderen niet eens opvallen en dan zouden we wijselijk in de spiegel kijken in plaats van anderen te beschuldigen.

Het zou fijn zijn als iedereen zich zou realiseren dat zogenaamd negatief gedrag nodig is om iets in beweging te zetten en het leven richting te geven. En dat het leven niet als een rechte stabiele lijn kán verlopen, maar juist in golven gaat, zodat er beweging is om meer bewustzijn te creëren. Het leven beweegt als vanzelf júist door alle moeilijke dingen die je meemaakt of door je eigen ingewikkelde gedachten ergens over. Die zorgen er uiteindelijk voor dat je een trede hoger op de gelukladder komt en dat je dan een fantastisch uitzicht hebt.

Als je zo naar je schaduwkanten kunt kijken, dan krijgt jouw Siamese tweeling ineens een prominentere ereplaats in je leven. Dan zou je naar anderen én naar jezelf kijken als iemand met een zak eigenschappen, zonder een waardeoordeel te geven aan de inhoud van de zak. Je kunt dan dankbaarheid en begrip voelen voor de beweging van ieders leven.

Let’s move!