Lady Corona

Lady Corona

De meeste mensen zijn niet zo dol op lady Corona. In februari 2020 streek ze zomaar neer in ons veilige landje, zonder dat ze zich had aangekondigd.

Als we hadden geweten dat ze zou komen, dan hadden we de rode loper voor haar uitgelegd en daar stiekem kilo’s desinfectans opgesmeerd met een dikke laag 1 secondelijm, zodat haar edele stekeltjes voor eeuwig vastgelijmd zouden zitten.

Dan hadden we de loper stevig opgerold, in veel lagen plastic geseald, vervolgens in een stalen kist gestopt en 10 kilometer onder de grond begraven. Ze zou vooral geen grafsteen krijgen, want we zouden haar zo snel mogelijk willen vergeten. Maar… het liep een beetje anders.

Lady Corona kwam undercover, voor haar was er geen groots ontvangst met applaus. Ze kon op haar gemakje haar werk doen, zonder dat iemand haar zag. Ze deelde zichzelf op in ontelbare stukjes en nestelde zich in gezonde lichamen, met alle nare gevolgen van dien. Mijn hart bloedt van al het leed dat ze veroorzaakte...

Toch lijkt het alsof ze meer mensen heeft geheeld dan ziek gemaakt.

Hoeveel mensen zijn bewuster geworden in deze isolatieperiode; meer in hun rust, hartelijker, liever, gezelliger, socialer, creatiever? En vooral beter in zichzelf verankerd?

Was de komst van lady Corona dan soms tóch een cadeau van moeder Aarde om ons te helpen groeien?