Wie ben ik deel 4

Wie ben ik?

In gesprek met mijn spiegel, deel 4

Verschil tussen meningen en feiten

Hoi Spiegel, hier ben ik weer.

          Goedemorgen Evi, ik zie aan je gezicht dat je heel wat vragen voor me hebt, klopt dat?

Ja klopt, hoe zie je dat eigenlijk?

          Aan je denkrimpel boven je wenkbrauwen. Dus kom maar op met je vragen.

Hoe kan ik weten of iets écht waar is en niet alleen de mening van iemand is? We hadden het vorige keer over: ‘Wat je zegt ben je zelf’. Ik raakte hierdoor op school in de war, omdat ik niet weet of mijn meester iets zegt wat een eigen mening is of dat het écht een feit is.

Hahaha, ik snap je twijfel. Denk maar zo dat iedereen door een andere kleur bril naar hetzelfde onderwerp kijkt, waardoor het steeds een beetje anders lijkt. Als je bijvoorbeeld naar een plant kijkt, zie je dat hij groene blaadjes heeft. Als je dan een donkere zonnebril opzet, lijken de bladeren ineens wat bruiner, waardoor je hoofd denkt dat het herfst is.

Ik snap het nog niet zo goed, Spiegel…

Kijk, de donkere zonnebril is te vergelijken met een pijnlijke ervaring. Als je bijvoorbeeld ooit gepest bent om je kroeshaar, denkt je hoofd meteen dat niémand jouw haren mooi vindt en dat je elk moment weer gepest kan worden. Jouw hoofd denkt dan ook dat anderen ook gepest kunnen worden en dat vind jij dan weer zielig, zoals je vorige keer zelf al vertelde over de jongen met de flaporen.

Maar spreekt mijn meester nu altijd de waarheid of is die ook gekleurd door zijn eigen pijnlijke ervaringen?

Lang geleden hebben mensen met elkaar afgesproken wat feiten zijn, zoals 1+1 echt 2 is en dat het alfabet hetzelfde blijft, ook al schrijf je de letters met een andere pen of met een ander handschrift. Als een meester over geschiedenis vertelt, dan zijn dat niet altijd per se feiten, maar een deel daarvan kan gekleurd zijn door de schrijver van het boek.

En de meester kan het weer een nieuw kleurtje geven door zijn eigen ervaringen?

Precies! Het belangrijkste is erachter te komen wat het met jou zelf doet. Daarvoor is het nodig dat je goed kijkt naar wat je voelt. Je gevoelens zijn de wegwijzers naar binnen.

Ik voel me nog steeds verward, terwijl ik weet wat het verschil is tussen waarheid en wat gekleurd is. Als ik zelf iets zeg, kan het net zo goed niet waar zijn. Ik voel me dan een leugenaar. Iedereen is eigenlijk een leugenaar, ook al weten ze het niet. De hele wereld liegt. Buh, ik zou willen dat ik dit alles niet zou weten. Ik ben er even helemaal klaar mee! Tabee!