Meningen of meezingen?
Meningen of meezingen?
Als je met een helikopterview je eigen gedachten observeert, dan kun je niet anders dan constateren dat je de hele dag door meningen hebt.
Dat begint al zodra je je ogen opendoet: “Wat een snertweertje vandaag,” of tegen je kind: “Deze kleding past echt niet bij elkaar, je lijkt wel een clowntje.” Vervolgens lees je de krant of kijk je het nieuws op je telefoon. Dan vliegen er wel honderd meningen door je brein, bij elk nieuwsitem voel je wel iéts en vorm jij je eigen standpunt. Zoals: “Wat een eikel is die Trump, hij zorgt vast weer voor oorlog in de wereld en wat doet zo’n oude bok op zo’n belangrijke plek?!”
Of als je over een misdaad leest, kun je met enige stelligheid zeggen: “Zie je wel, die buurt is hartstikke onveilig, ik zou er nooit willen wonen. Je moet zo’n vent 20 jaar opsluiten met alleen water en brood.
In het bedrijfsleven lijken meningen van cruciaal belang te zijn. Hoe meer geld jouw mening oplevert, des te waardevoller die voor het bedrijf is. De grootste bla-bla-er ofwel degene die met zijn mening het allerbest kan overtuigen, krijgt de ‘hoogste’ functie en verdient het meest.
Als je in de spiegel kijkt, dan heb je meningen over je rimpels, je overhangende oogleden, je buik en billen die door de jaren heen wat zijn gaan hangen, je knotsknieën, je hamertenen en zoveel meer.
Meningen kunnen uiteraard ook een positieve lading hebben, zoals: “Wat zie je er stralend uit vandaag, je hebt vast een wild weekend gehad.” Of: “Wat doe je toch veel voor mij, je bent een engel!” En nog zo-een: “Wat ben jij toch een fantastisch kok, je weet precies wat ik lekker vind.”
En zo worden er 'ongemerkt' ontelbare stempeltjes geplakt over wat abnormaal, prachtig, politiek incorrect, moreel onaanvaardbaar, geloofwaardig, waardevol, liefdeloos, dom, rechtvaardig vreemd of juist bijzonder is.
Er wonen 8 miljard mensen op deze aardbol en over één onderwerp hebben zij allemaal een verschillende mening. Maar wie spreekt nu eigenlijk de waarheid? Zijn dat degenen die alle facetten zorgvuldig wikken en wegen? Zijn het degenen die een situatie zelf ervaren hebben? Is het de rechter of een psycholoog omdat die ervoor gestudeerd hebben? Zijn het de onderzoekers die alles wetenschappelijk hebben bewezen? Is het een groep, bij wie de neuzen dezelfde kant op staan? Dus als er 1000 vóór zijn en 10 tegen, hebben die 1000 dan gelijk?
En als je dan verder mijmert, wat is jouw persoonlijke mening dan eigenlijk waard? Tenslotte verdwijnt één mening in de kolkende massa van 8 miljard meningen. Waarom doen we dan zoveel moeite om onze mening te verkondigen en waarom vinden we die zo belangrijk? Hebben we meningen nodig om ons te profileren of gewichtiger te voelen?
In een aantal gevallen denk ik dat meningen absoluut nuttig kunnen zijn, als het bijvoorbeeld helpend is voor het welzijn van een grote groep mensen. Ik houd persoonlijk meer van opbouwen dan van afbreken maar realiseer tegelijkertijd dat afbreken nodig is om weer op te kunnen bouwen, dus niets is fout. Já, dit is natuurlijk ook een mening!
Ik leg het misschien wat plastisch uit, maar meningen zijn volgens mij niets meer dan een ingewikkeld breipatroon in je hoofd doordat je bepaalde ervaringen hebt opgedaan. Die ervaringen veroorzaken emoties en het gevolg daarvan is dat je brein een uniek brei(n)werkje toont door middel van een mening. Dat is alles.
Dat betekent dat als iemand anders iets positief of negatiefs van jou vindt, dat alleen iets zegt over zijn/haar brei(n)werkje. Die mening zegt dus totaal niets van jou. Je hoeft je er dus niet emotioneel door te voelen, want het is een breiseltje van die ander. Je kunt daarom maar beter alle meningen weg laten varen in een fantasiebootje, ook die van jezelf natuurlijk.
Zie het allemaal wat luchtiger en heb maar een beetje mededogen voor degene met een sterke mening, vanwege de emotionele ervaring die erachter schuilgaat.
Door één letter (fonetisch) aan te passen, verander je het woord ‘meNingen’ in ‘meeZingen'. Dat voelt al een heel stuk aangenamer.
Laten we zingend het nieuwe jaar ingaan!