Kinderen zijn wonderen

Voor mij waren de zwangerschappen en geboorten van mijn twee kinderen volkomen magisch. Hoe is het mogelijk dat cellen op zo’n wonderlijke wijze kunnen delen als ze eenmaal in de baarmoeder genesteld zijn? Er is niemand die hen de opdracht heeft gegeven, maar die bijna onzichtbare partikeltjes weten helemaal uit zichzelf wat de bedoeling is. Hoe bijzonder is het dat sommige cellen botjes worden en weer andere cellen vormen een hart, longen, darmen of hersenen. Een bioloog of arts zal het allemaal logisch kunnen verklaren, maar ik blijf gewoon zeggen dat het een groot wonder is.

Wat ik een nóg groter wonder vind, is dat er léven in al die celletjes ontstaat en dat elke cel vanaf dag één samenwerkt met alle andere cellen door middel van ontelbare ingenieuze processen.

En het aller-aller-állergrootste wonder vind ik dat in alle lichaampjes die geboren worden, volkomen unieke zieltjes komen wonen. Het lijkt alsof ze al vele malen geleefd hebben en hun levenswijsheid meebrengen naar hun nieuwe geboorte. Die innerlijke wijsheid kan hen leiden naar nieuwe keuzes en naar de ontwikkeling van unieke gevoelens, belevingen, meningen, doelen, beroepen, denkwijzen, geluk en liefde.

Als moeder kijk ik met verwondering naar hun innerlijke groei en voel me dankbaar en vereerd dat twee kinderzieltjes tussen zoveel potentiële moeders mij hebben uitgekozen om hun leven mee te delen.