Ik ben 100% goed

Ik ben 100% goed

Evi zit gehurkt in het gras en kijkt naar een klein wit bloemetje met een geel hartje.

Hé hallo Madeliefje. Je hoeft niet weg te kruipen tussen het gras, laat je maar eens zien.

Dat durf ik niet, ik ben een beetje verlegen. 

Strek je blaadjes maar uit naar de zon, Madeliefje.

Zó dan? 

Ja. O, wat ben jij een mooi bloempje!

Hoezo? Ik? Ben ik mooi? 

Jazeker, je bent prachtig.

Niet zo overdrijven zeg. 

Ik overdrijf niet, ik vind je heus heel mooi.

Maar ik ben zo klein, ik val toch helemaal niet op? 

Jawel hoor. Omdat je klein bent, val je juist wél op. Jij maakt het gras fleuriger.

De meeste mensen vinden grote bloemen veel mooier. 

Mij maakt het niet uit of je klein bent of groot. En evenmin welke kleur of geur je hebt. 

O, ik dacht dat alleen heerlijk geurende bloemen aantrekkelijk gevonden worden. 

Tja, sommige mensen die zélf graag opvallen, houden ook van bloemen die opvallen.

Hoe bedoel je? 

Nou, mensen willen eigenlijk alleen maar een stukje van zichzelf zien. 

Wie trots en hoogmoedig is, vindt waarschijnlijk grote bloemen het leukst. 

Maar verlegen mensen houden meer van kleine onopvallende bloemetjes.

Ben jij dan, net als ik, ook zo verlegen? 

Ja, nu je het zegt... ik denk het wel. Nu ik jou zie, moet ik opeens aan mijn eigen verlegenheid denken. 

Net alsof ik in een spiegeltje kijk, haha.

Mmm, werkt dat zó? 

Wat iemand van jou vindt, zegt alleen maar iets van hem en niets van jou. 

Daar zal ik eens goed over nadenken. 

Mooi! Dan kom ik straks terug, want anders ben ik te laat op school. Doei, tot straks. 

Goed, tot straks. 

---

Hallo Madeliefje, hier ben ik weer.  Ik heb op school nog eens nagedacht hoe ik dat van dat spiegeltje het best kan uitleggen.  Daarom heb ik aan verschillende kinderen gevraagd wat ze van me vinden.

Zo... en vertel eens! 

Een nogal dik meisje vindt dat ik dikke billen heb, nou zeg! Een stoere jongen vindt dat ik veel lef heb. Een branieschoppertje vindt me brutaal. Een slim kind vindt me ’n beetje dom en een ijdel meisje vindt me verwaand.  Jelle, die een oogje op me heeft, vindt me juist lief. Zo kan je nog wel een poosje doorgaan. Weet je wat het is... als ik aan honderd mensen hun mening over mij zou vragen, dan krijg ik beslist honderd verschillende antwoorden! 

   Je zet me wel aan het denken. 

Het is toch duidelijk dat iedereen me met andere ogen bekijkt! Het dikke meisje wil misschien niet het énige dikke kind zijn.  Het branieschoppertje houdt misschien van spanning. Het slimme kind heeft misschien thuis erg vaak gehoord dat slim-zijn belangrijk is. Het ijdele meisje weet nog niet dat ze zo is en ergert zich daarom aan alles wat een beetje op haar eigen gedrag lijkt. Tja, en Jelle is een beetje verliefd, dus die vindt álles aan mij lief en goed... 

    Wacht eens... dus dan weet niemand dus ooit hoe je     wérkelijk bent? 

Néé, dat weet je alleen maar zelf. 

    Maar ik ben toch écht klein en nietig! 

Denk je zo heus over jezelf? 

    Ja! 

Wat vind je eigenlijk van mij? 

    Ik vind je groot en vriendelijk. 

Nou, dat zegt dus iets van jou. 

    Ben ik vriendelijk? 

Ja, anders zaten we hier niet zo gezellig te babbelen. 

    En ben ik ook groot dan? 

Wil je graag groot zijn? 

    Ja, lijkt me leuk. 

Waarom ben je niet blij met hoe je nu bent? 

    Uh... weet niet zo gauw. 

Je bent 100 procent goed zoals je nu bent.

    Is dat zo? 

Jááá! Zeg eens tegen jezelf: 

"Ik ben 100 procent goed zoals ik ben"

Uhm…”Ik ben helemaal goed zoals ik ben”. Mág ik gewoon zijn die ik ben? 

Zéker mag je dat. Iederéén is honderd procent goed zoals hij is. Waarom zou je jezelf moeten aanpassen aan hoe die ánder is? 

    Om erbij te horen misschien? 

Je hóórt er al bij. Je bént er toch, dan hoor je er al bij. 

    Nu je het zegt. Mmm, dat voelt meteen een stuk lekkerder! 

Door goed over jezelf te denken voel je je goed. 

Kijk eens hoe ik nu straal. Mijn blaadjes beginnen meteen al mooier te glanzen, zie je dat? 

Je bent prachtig, kleine lieve Madelief. 

    Ja, ik ben een prachtige kleine Madelief!