Een leeg hoofd

Wie kent het nou niet; een overvol hoofd?

Ons hoofd lijkt wel een geautomatiseerde fabriek, die ononderbroken dag- en nachtdiensten draait om er zoveel mogelijk winst mee te behalen.

Het is niet verwonderlijk dat dit automatiseringssysteem af en toe crasht.

Dan loopt je hoofd letterlijk en figuurlijk over.

Je hersenen kúnnen helaas niet stoppen met werken. Dat zou niet zo’n feestje zijn voor de rest van je lichaamsfuncties, maar we zijn geen slachtoffer van die brei in je hersenen die almaar doorgaat met dolende gedachten.Jij bent de baas van je eigen gedachten. Je kunt ze observeren en sturen.

By the way… even een filosofisch raadsel; als mijn gedachten te observeren zijn, bén ik dan de denker of ben ik de observeerder/toeschouwer?

Als ik naar een bloem kijk, bén ik dan die bloem? Als ik naar de gedachten kijk, ben ik dan die gedachten?

Laten we er dus even vanuit gaan dat ik de toeschouwer ben, dan kan ik zeggen: Hé denker, je kunt je gedachten resetten naar de fabrieksinstellingen; naar de toestand van intense rust toen je nog in de baarmoeder verbleef.

Je verbleef in een veilig vacuüm en je was nog niet beïnvloed door alles wat buiten je lag.

Er was voor jou nog geen toekomst en geen verleden. Niets om je druk over te maken of over na te denken.

Er waren nog geen overtuigingen, verplichtingen, idealen en evenmin pijnlijke herinneringen.

Om je hoofd leeg te maken, kun je simpel gezegd gewoon naar je binnenkamer, je stiltekamer gaan.

Hoe? Bedenk gewoon dat je er al bent. Echt waar, het werkt!

Als zich toch gedachten aandienen, weet dan dat je blik naar buiten is gericht en dat je de keuze hebt om naar binnen te kijken en dan de stilte in je binnenkamer kunt ervaren.

Zeg gewoon tegen jezelf; “Ik ben binnen”.

Je leert zo steeds beter om op te merken dat je buiten of binnen bent en dan is het een kwestie van subtiel schakelen tussen deze twee toestanden van zijn.