De ziel van water

Water, zo gewoon dat het er is.

We draaien de kraan open en het stroomt in overvloed.

Om te drinken, handen te wassen, te douchen of het toilet mee door te spoelen.

We maken koffie, thee en we koken er ons potje mee.

Alles wat we eten kan bestaan dankzij water.

Buiten zwemmen we er graag in, we ontspannen door een golvende zee, door stille meren,

bruisende watervallen en kalm stromende rivieren.

Na een droge periode stellen we zelfs een fikse stortbui op prijs.

Ons bloed bestaat voor 86% uit water, daarom is het onmisbaar voor de mens.

Water geeft leven, we kunnen geen dag zonder.

Toch staan we er niet bewust bij stil dat het er altijd voor ons is, al eeuwen lang.

We denken bijna nooit aan de kringloop van het water; de verdamping door de zonnewarmte,

waardoor druppeltjes en wolken worden gevormd, die vervolgens weer neerdalen als regen.

We staan niet meer stil bij de belangrijke taak van de regenwouden om de aarde te bevochtigen.

We blijven maar gewoon onbewust consumeren zonder enige dankbaarheid.

Dat kan anders.

Heb je wel eens geprobeerd om contact te maken met het water waarmee jij je ’s morgens doucht?

Voel je de tintelende spetters die je huid vanbuiten reinigen en je ziel vanbinnen?

Heb je wel eens een slokje water genomen met een houding van respect en dankbaarheid?

Het water houdt jou in leven, elke dag weer.

Misschien geloof je er niet zo in, maar ik denk dat de ziel van het water vol verlangen zit om de wereld te dienen; miljarden mensen, dieren en planten. Hoe bijzonder is dat!

Als je je daarmee verbindt, smaakt elke slok water als een zeldzame champagne; sprankelend, vol leven en liefde.

En wellicht neem je dan tegelijkertijd slokjes van het verlangen dienstbaar te zijn aan al wat leeft op onze aardbol. Proost! Op het leven!