Het geheim van de tijd

Tijd heeft iets geheimzinnigs. Je kunt het niet vastpakken of op tafel leggen.

Je kunt er niet mee kleien zodat het een bepaalde vorm krijgt.

Het past niet in een bepaalde wiskundige formule, die de gemiddelde mens kan begrijpen.

We denken nog steeds dat tijd voorbij gaat of nog moet komen.

We praten over ‘toen ik nog jong was’, of over de toekomst.

Het is bijzonder hoe elk moment dat passeert, meteen verleden heet.

Gebeurtenissen uit het verleden verliezen binnen de seconde hun macht omdat ze niet meer te veranderen zijn.

Toch heb ik op zeker moment ontdekt dat je wel met de tijd kunt spelen.

In een droom zag ik hoe ik in een afgrond dook, allereerst in paniek en toen ineens kreeg ik door dat ik bewust de tijd kon vertragen met mijn gedachten.

Hierdoor kon ik in slow motion heel rustig op de grond landen, alsof ik aan een luchtballon hing.

Die droom heeft me een bijzonder mooi geschenk gebracht.

Als mijn hoofd druk is en doelloos aan het associëren, spreek ik nu deze zin uit op gebiedende wijs:

‘Vertraag de tijd’

en ogenblikkelijk voel ik hoe mijn gedachten niet meer aan elkaar gelijmd zitten, maar uiteen wijken, steeds verder in afstand uit elkaar tot in een oneindige ruimte, totdat geen enkel woord, geen enkele gedachte meer verbonden is aan zijn oorsprong.

Binnen no-time wordt mijn hoofd gedachteloos en kalm.

Ik registreer dat mijn hartklop de vertraging van mijn hoofd volgt.

Mijn spieren ontspannen en ik ervaar een weldadige rust.

In dit magische tijdloze zijn is er niets te denken en er is niets te doen.

Dan ga ik een stapje verder. Ik nodig je uit om je ogen dicht te doen.

Stel je dan voor dat er niets bestaat; geen jij, geen medemensen, geen dieren, geen natuur, geen aardbol, geen sterren en planeten, geen kosmos en evenmin gedachten aan de afwezigheid van dit alles.

Voel dat het werkelijk zo is.

Op zeker moment kun je gaan ervaren dat er toch iéts is; vormeloos, maar ongelooflijk intens.

Ik heb sterk het vermoeden dat het de basis is waaruit alles dat bestaat, is voortgebracht en het daarmee onze bron is, onze wezenskern. Ik ken maar één woord hiervoor en dat is liefde.

Als je jezelf tien seconden per dag focust op die bron van liefde, verandert je zelfbeeld en daarnaast ook jouw visie op de wereld.

Geloof je me niet? Ik daag je uit om het te proberen.