Wat je zegt ben je zelf

“Wat je zegt ben je zelf, met je kont door de helft, met je kont in de sloot, dan ben je morgen lekker dood”. Ken je het versje nog?

In de loop van mijn leven werden deze woorden heel waardevol en waarheid voor mij. Ik ontdekte dat je alleen maar kunt oordelen over iets, als een klein facet van jouw mening in je eigen binnenste aanwezig is, anders zou het je niet eens opvallen in de ander. Je zou er niets van vinden en je zou je vooral niet druk maken.

Dus je geeft de schuld aan iemand anders terwijl het eigenlijk iets zegt over jezelf; over je eigen ervaringen die een veilig plekje hebben gekregen in je onderbewuste en over je eigen emoties. Een ander maakt met zijn gedrag of woorden jouw herinnering even wakker, waardoor jij weer weet hoe vervelend die gebeurtenis was. Hij duwt dus gewoon op jouw zere plekje. Diegene bewijst je zelfs een dienst door wegwijzer te spelen naar jouw eigen zielenroerselen, that's all.

Neem nu als voorbeeld ex-president Trump. De een vindt hem een tiran, de ander vindt hem daadkrachtig. De een voelt walging, de ander adoreert hem. Het interessantst is niet om te weten dát de groepen verdeeld zijn, maar het waarom? Ik behoor tot de groep die walgt van zijn narcisme. Al vanaf de eerste keer dat ik hem op tv zag, voelde ik afkeer.

Om erachter te komen, wat mijn persoonlijke reden van die afkeer was, stelde ik mezelf allerlei vragen: Zit er in mijn binnenste ook een tirannetje te ontploffen als ik mijn zin niet krijg? Heb ik misschien een nare herinnering met een narcist? Ben ik misschien opgevoed met de overtuiging dat men altijd liefdevol moest zijn en paste machtsvertoon niet bij dit ideaalbeeld van mijn opvoeder? En zo praat ik dan een beetje met mezelf, net zo lang tot ik erachter kom wat de reden is van mijn mening.

Ahum.. en omdat ik ook maar een mens ben, blijf ik Trump voor me zien als een geïrriteerde plofkip. Maar heel stiekem vind ik hem ook een beetje zielig en gaat mijn hart toch open voor het zachte kuiken in hem dat er ook niet om gevraagd heeft uit te dijen in een klein hokje om vervolgens opgevreten te worden door de massa.