Wie kun je vertrouwen?

In deze lange Coronatijd is vertrouwen wel een dingetje geworden.

Het lijkt wel of we stiekem op de proef worden gesteld.

Onze gedachten en ons gevoel worden flink heen en weer geslingerd.

De overheid gaat voor ‘safety first’ en leidt ons gestaag door een zompig moeras, waar we anders met zijn allen in zouden verdrinken, zeggen zij oprecht bezorgd.

Ze staan aan het roer van een gemolesteerd schip, maar ze doen hun uiterste best om het vaartuig drijvend te houden. Door de vele verrassingen wordt hun creativiteit flink uitgedaagd.

Aan de overzijde van de overheid staan de factcheckers, die onze geest scherp houden.

Ze geven ons af en toe een wake-up-call en zwieren onze burgerlijke gehoorzaamheid terug naar recalcitrantie.

Volg je braaf de regels of durf jij je ondeugend buiten de gebaande paden te wagen?

Mag je van jezelf kritisch denken en je compleet vrij voelen?

Of knaagt er dan iets vanbinnen: bijvoorbeeld een schuldig of asociaal gevoel?

‘Wie kan ik nog vertrouwen, wie kan ik nog geloven?’vraag je je wel eens af.

Jezelf natuurlijk! Jij kent jezelf het beste en jij bent het meest betrouwbaar voor jezelf.

Je onderbuikgevoel wijst je de juiste route in je leven.

Maar als je ánderen niet vertrouwt, heb ik nog wel een denk-tipje in mijn voorraadkast:

Ik ga er in principe vanuit dat degenen die in ons landje hun hoofd boven het maaiveld steken (zowel de politici als de factcheckers) allemáál een warme passie in zich voelen om de mensheid te helpen.

Laten we daarom álle Coronadenkers maar dankbaar zijn voor hun hartstochtelijk zoektocht naar oplossingen.

Als je bereid bent om te kijken naar ieders liefdevolle bedoeling, doet het er eigenlijk niet meer toe wie er gelijk heeft, want het wankele gevoel in jezelf is geneutraliseerd.

Dan hoef je niet meer te ontploffen bij elke verrassing op tv en kun je rustig je kabbelende gedachten observeren, die als wolkjes voorbij drijven. Peace....